dementia praecox

Στις αρχές του 20ού αιώνα, ο Ευγένιος Bleuler (1856-1926) εισήγαγε τον όρο σχιζοφρένια, για να αντικαταστήσει τον παλαιό «πρωτόγονη άνοια, dementia praecox.

Ως πρωτόγονη άνοια περιγράφηκε  μια προοδευτικά επιδεινούμενη ψυχωτική διαταραχή που χαρακτηρίζεται από σοβαρή, ανίατη γνωστική αποσύνθεση που ξεκινά από την πρώιμη ενήλικη ζωή.

Ο όρος είναι πλέον απαρχαιωμένος. Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1891 από τον ψυχίατρο και νευροανατόμο Arnold Pick (1851–1924) και στη συνέχεια επισημοποιήθηκε από τον Γερμανό ψυχίατρο Emil.Kraepelin ως ταξινομική έννοια, που την ορίζει ως μία από τις δύο κύριες κατηγορίες ψυχικών ασθενειών (η άλλη είναι η μανιοκαταθλιπτική ασθένεια και τη διακρίνει από τη «γεροντική άνοια» της προχωρημένης ηλικίας. 

Λέγεται ότι προήλθε ως μετάφραση του démence précoce , που επινοήθηκε το 1852 από τον αυστριακής καταγωγής Γάλλο ψυχίατρο Bénédict A. Morel (1809–1873), αλλά ορισμένοι αμφισβητούν αυτή τη σύνδεση, υποστηρίζοντας ότι ο όρος του Morel ήταν απλώς μια παροδική περιγραφή μιας ομάδας. νεαρών ασθενών που υπέφεραν από εμβροντησία “stupor,”  μια κατάσταση που δεν σχετίζεται με την ψυχωτική διαταραχή που περιέγραψε ο Kraepelin περισσότερα από 40 χρόνια αργότερα. 

Όποια και αν είναι η ακριβής προέλευσή του όρου, ο πιο διαδεδομένος λατινικός όρος αντικαταστάθηκε τελικά από τον Ελβετό ψυχίατρο Eugen Bleuler, ο οποίος  αναδιατύπωσε την έννοια του Kraepelin,  υπογραμμίζοντας τον χαρακτηρισμό της ως πρώιμη άνοια με μη αναστρέψιμη πορεία ασθένειας και τη μετονόμασε σε σχιζοφρένεια  το 1908.